Pineau des Charentes

Waar je ook naartoe bent geweest, overal hebben ze wel een lokaal drankje, likeur, eigen wijn of soms zelfs iets zonder naam en in een fles zonder etiket. Dan moet je echt oppassen. Kijk, een Ouzo in Griekenland, een Ricard in Frankrijk, een Grappa in Italië of een Obstler in Oostenrijk, die hebben we vast allemaal al eens gedronken. Wat velen niet weten is dat, afgezien van de Ricard en de Ouzo, bijna al die vreselijk sterke drankjes beginnen met een “eau de vie”. Al die lokale (sterke) aperitiefjes dan wel digestiefjes vinden hun oorsprong bij fruit. Het fruit wordt tot pulp vermalen en vervolgens wordt er wat gist bijgedaan. De gistcellen zetten dan de suikers om in alcohol.

De volgende fase is dat al het pulp in de distelleerketel wordt gedaan. Die wordt vervolgens behoedzaam opgestookt en bij de verschillende kooktemperaturen van alcohol en water druppelt langzaam de alcohol uit de ketel. Dit heeft dan een percentage van ongeveer 85%. Daarna begint de periode van “lageren”. Om de smaak te verbeteren wordt het eerst minimaal een jaar bewaard in RVS vaten. Daarna begint het vermengen, officieel “versnijden”, met water tot de gewenste drinksterkte. Dit ligt dan meestal rond de 40 a 49%.

Rode en witte

Waarom vertel ik dit stukje over eau de vie? Omdat dit DE basis is voor “onze” Pineau des Charentes. Net als dat Champagne alleen maar Champagne mag heten wanneer het in de streek rondom Reims is gemaakt, mag Pineau des Charentes alleen maar zo heten als het in de Charente is geproduceerd. Die eau de vie vormt een ontzettend belangrijke basis voor de (kortweg) Pineau. Omdat er eau de vie van diverse fruitsoorten gemaakt wordt zal je begrijpen dat de Pineau dus ook diverse smaken heeft, zeker de lokaal gemaakte Pineau.

De Pineau wordt het vaakst gemaakt met eau de vie afkomstig van de druiven natuurlijk. Vandaar dat je als standaard in de winkel alleen de witte en rode Pineau kan kopen. Maar menig “boertje” speelt natuurlijk met die eau de vie door er een peertje of een perzikje aan toe te voegen om nog maar te zwijgen van de daarna toegevoegde druivensoort. Want als gezegd, eau de vie is de basis, maar er moet uiteraard ook nog druivensap bij. Als er Pineau gemaakt gaat worden wordt direct na de druivenpluk de gewenste hoeveelheid druivensap gemengd met de eau de vie in een verhouding van 1 : 3, dus 250 ml eau de vie en 750 ml druivensap maakt 1 liter Pineau.

Hoe ouder hoe lekkerder

Dit mengsel wordt in kruiken, grote glazen potten of vaten gedaan en om de week even flink geschud. Na 10 tot 12 weken is de eerste Pineau al drinkbaar. Als de kwaliteit nu goed is wordt deze Pineau, net als bij wijn, alleen maar lekkerder naarmate hij ouder wordt. Ook hier is het weer belangrijk welke druif er gebruikt is. Een Pomerol geeft een, in mijn ogen, betere Pineau dan een simpele Merlot druif. De Fransen drinken dit hoofdzakelijk als aperitief, maar wij Nederlanders zijn er ook niet vies van om het op een avond te drinken na het eten met een blokje oude kaas erbij.

Alweer een reden om eens goed op onderzoek te gaan in de Charente. Want niet alleen de Pineau is hier bekend. Menigeen kent de Charente al zonder het te weten. Het is de bakermat voor de Cognac. Dit vanwege het simpele feit dat ook het plaatsje Cognac in de Charente ligt, ten Zuid Westen van Angouleme. Een stadje meer dan de moeite van het bezoeken waard. Onderweg er naartoe kom je de borden al tegen van zowel Cognac als van Pineau des Charentes. Niets leuker dan een erf op te rijden van een wijnboer, je rond te laten leiden en dan te proeven. Dat je dan ook een flesje van het een of ander koopt kan bijna niet missen. Proost………. A la votre.